
Eiqui, delantre de mi,
you, pecador, me cunfesso
de ser assi cumo sou.
Me cunfesso l buono i l malo
que ban al timon de l barco
neste a la deriba an que bou.
Me cunfesso
possesso
de bertudes teologales,
que son trés,
i de ls pecados mortales,
que son siete,
quando la tierra nun repite
que son mais.
Me cunfesso
l duonho de las mies horas.
L de las facadas ciegas i rabiosas,
l de las ternuras lhúcidas i mansas.
I de ser de qualquiera modo
andanças
de l mesmo todo.
Me cunfesso de ser charco
i lhunar de charco, a la mistura.
De ser la cuorda de l arco
q’atira setas arriba
i abaixo de la mie altura.
Me cunfesso de ser todo
que puoda nacer an mi.
De tener raízes ne l chano
desta mie cundiçon.
Me cunfesso d’Abel i de Cain.
Me cunfesso de ser Home.
De ser un anjo caído
de l tal cielo que Dius goberna;
de ser un monstro salido
de l buraco mais fondo de la caberna.
Me cunfesso de ser you.
You, tal i qual cumo bin
pa dezir que sou you
eiqui, delantre de mi!
Miguel Torga – O Outro Livro de Job, Coimbra, 1986, 5ª ed. rev., pp 83-86
2 respostas para “Lhibro d’Horas (Miguel Torga)”
Parabéns pela ideia, de publicar bons poemas em Língua mirandesa. Já vou percebendo algumas palavras, não sei se pronuncio bem
CurtirCurtir
hai biaijes adonde dá siempre ganas d’ir i an lhéngua mirandesa bózia cun más ganas…parabienes.
CurtirCurtir