Livro de Horas (an Mirandés)
Eiqui, delantre de mi,
you, pecador, me cunfesso
de ser assi cumo sou.
Me cunfesso l buono i l malo
que ban al timon de l barco
neste a la deriba an que bou.
Me cunfesso
possesso
de bertudes teologales,
que son trés,
i de ls pecados mortales,
que son siete,
quando la tierra nun repite
que son mais.
Me cunfesso
l duonho de las mies horas.
L de las facadas ciegas i raibosas,
l de las ternuras lhúcidas i mansas.
I de ser de qualquiera modo
andanças
de l mesmo todo.
Me cunfesso de ser charco
i lhunar de charco, a la mistura.
De ser la cuorda de l arco
q’atira setas arriba
i abaixo de la mie altura.
Me cunfesso de ser todo
que puoda nacer an mi.
De tener raízes ne l chano
desta mie cundiçon.
Me cunfesso d’Abel i de Cain.
Me cunfesso de ser Home.
De ser un anjo caído
de l tal cielo que Dius goberna;
de ser un monstro salido
de l buraco mais fondo de la caberna.
Me cunfesso de ser you.
You, tal i qual cumo bin
pa dezir que sou you
eiqui, delantre de mi!
Miguel Torga – O Outro Livro de Job, Coimbra, 1986, 5ª ed. rev., pp 83-86
Parabéns pela ideia, de publicar bons poemas em Língua mirandesa. Já vou percebendo algumas palavras, não sei se pronuncio bem
CurtirCurtir
hai biaijes adonde dá siempre ganas d’ir i an lhéngua mirandesa bózia cun más ganas…parabienes.
CurtirCurtir